Kategori: Sri Lanka

Sabah Kandy’deki otelimizde çok erken kalkıp Kataragama’ya gitmek üzere yola koyulduk. Yolda Nuwara Eliya yani meşhur Seylan çayının yetiştiği bölgeye uğrayacağız.

Nuwara Eliya uçsuz bucaksız çay tarlaları, kimi yerde düzlükte kimi yerde taraçalandırılmış haliyle yemyeşil.  Ve kadınlar, erkekler çay topluyorlar. Kadınların örüntüsü ayrıca bir renk katıyor manzaraya. Sarilerinin, yemyeşil çay tarlaları içerinde rengarenk görüntüsü gerçekten hari bir tablo gibi.
Ayrıca yol boyunca yeşile şelale ve ufak göl görüntüleri de karışınca seyretmeye doyum olmayan manzaralar ile yol yorgunluğu falan kalmıyor insanda. Zira hem tırmanıyorsun yol boyunca hem de virajlar, virajlar, ama yormuyor bedenini, gözün ruhuna huzur gönderiyor.

Geleneksel bir çay turu yaptık bizde. Bir çay fabrikasında durduk ve bize rehberlik eden bir görevli eşliğinde tarladan gelen çayın geçtiği işlemleri, makinelerini ve son haline gelene kadarki serüvenini öğrendik. Çay fabrikası 100 yıllık ki makineler da muhtemelen bir o kadar yaşlı, ama gerçekten enteresandı.

Çay fabrikası gezimizden sonra görevlinin uyarısı ile çay tarlalarını gezebileceğimizi ve kendimiz için çay toplayabileceğimizi öğrendik. Çay nasıl toplanır ki? Bununda yolunu bulmuşlar. Biz tarlalara yönelince yukarılardan bir kadın seke seke yanımıza geldi ve bize çay toplamayı öğretti. Bir süre bize eşlik etti ve karşılığı ne verirsek anlayışında bizden para istedi, verdik tabi. Çok şeker yaşlı bir kadındı, onu tanımak adına verdiğimiz paraya değdi.

Yalnız Sri Lanka’da herkes sizden bir şeyler istiyor sürekli, para, sigara, yiyecek… Bunun için herhangi biri ile göz göze gelmeniz yetiyor. Fakirlikten mi? Bence hayır, zira Hindistan’da fakir ama bunu hemen hemen hiç yaşamadık orada. Sri Lanka’da Turistin anlamı, gelir elde etmek, az yada çok.

Çay fabrikasının girişinde bir restoranı ve çay satın alabileceğiniz bir marketi var. Hem yedik, hemde en özel çay seçimini yaparak çaylarımızı içip dinlendikten sonra bir güzel alışverişte yaptıktan sonra dinlenmiş halimiz ile Kataragama’ya gitmek üzere yola koyulduk.

Yol üzerinde harika bir göl ve yerleşim alanından geçerken güzel bir öğle yemeği molası verdik.

Kataragama’ya geldiğimizde saat 19.00 olmuştu. Manzara göl üzerinde gün batımı, sevdik önden de sonrası pek keyifli değildi.

Otelimizi adres sora sora buldu şoförümüz ama zor buldu. Belli ki bayağı uç bir seçim yapmışım rezervasyon olarak ki zaten bunu biliyordum da bu kadarını tahmin etmemişti.  Otelimiz ekolojik bir otel. Her şey doğal, ama öyle doğal ki! Sıcaktan kavrulmuş bungalov oda da böceklerden korunabilmek için devasa cibinlikler kurulmuş. Tuvalet, duş, oda anlatılmaz sadece resimlere bakıp ne demek istediğimi anlayabilirsiniz.

Haaa ufak bir ayrıntı otel Yala Parkın, yani vahşi yaşamın komşusu. Yani gece tuvalete kalktın, ışık yok, bahçede üstü açık tuvaletine gideceksin korkmadan, yerse. Ben biraz yok yok bayağı huysuzluk yaptım ama işte bilmediğin yerlerde öyle kolay değil otel değiştirmek, çaresiz huysuzluğumun siniri ile kabullendim.
Bavulları odaya bırakıp koşa koşa Kataragama’da festival zamanı olduğunu bildiğimizden, festivale yola koyulduk.

En ünlü tapınaklarının bahçesinde giydirilip süsledikleri filler eşliğinde sıra sıra geçit töreni yapıyor dans eden yerli halk. Ama burası Rio de Janeiro değil, olsun halk dansları festival yine de değişik seyret gitsin demek kolay, halk bir başka, fazla kalabalık, hatta biraz güvensiz bir ortam. Özellikle kadınlar için sıkıcı hatıraları olabiliyor.

Bir süre, ama çok uzun değil, seyrettikten sonra yemek yiyebileceğimiz bir yerler bakındık ki hiç mümkün değil, her yer festival ve öyle restoran falan yok. İngilizce bilen de yok ki, birden festival alanında telefon kartı standı açmış bir grup genç Sri Lankalıyı gözüm kesti bunlar İngilizce de bilir restoranda bilir diye. Doğru tahmin etmişim. Gençlerden biri bizim için Rikşacı ile konuşup bir yer tarif etti ve Rikşa bizi lüks bir otelin restoranına götürdü. İlk gördüğümüz turistler burada idi. Sonradan bunun sebebini öğrendik. Kataragama iki bölge, biri bizim kaldığımız ve aslında Yala Parkın girişine de uzak olan ve daha çok yerlilerin olduğu bölge, diğeri Yala Park girişine çok yakın olan tertemiz ve çok güzel görünen bir yer ki Kataragama’dan ayrılırken öğrendiğimiz ve uzaktan görebildiğimiz kadarı ile söylüyorum, Tissamaharama. Kısacası bizim gibi yapmayın, eğer Kataragama’ya giderseniz siz turistlerin kaldığı Tissamaharama’da kalın derim.

Lüks otelin açık büfesinde ne yedik? Ben bir şey yiyemedim, hem kalabalığın stresi hem kalacağımız otelin stresi beni fazlası ile gerdi, bütün tatilim içerisinde en gergin, en mutsuz olduğum gece bu gece.
Yemek sonrası bize otel görevlileri bir Rikşa ayarladı ve ekolojik otelimize geldik.

Gece duş yapmadan yatmak mümkün değil benim için ve artık ne olacaksa olsun modunda duşa gittiğimde bir ağacın gövdesinden akan suyun komik duygusu ile yukarıda mehtabın hoş görüntüsü birleşince az da olsa sakinleştim ve yine ne olursa olsun modunda cibinliğin içine sığınıp, elimde ki el fenerimin güven verdiği duygularım eşliğinde uyudum bir sonraki sabah Yala Park safarisi için sabah 05.00 kalmak üzere.

Sabah kalkıp toparlandık, bavullarımızı toparlayıp şoföre verdik,  safari dönüşü başka bir otele yerleşeceğiz. Ama otel çoook güzel aslında, bahçesi, doğal hali ile bir başka zaman hiç kalmayacağımız, hiç tercih edilmeyecek bir yer ve iyi ki bu hatayı yapmışımda bu anıyı yaşamışım dedim ve hala diyorum.

Saat 05.30 da bizi safariye götürecek  çocukla buluştuk. Evet, evet o bir çocuk henüz 20 li yaşların başında. Her tarafı açık bir jeep, bir çocuk ve biz Yala Parka safariye gidiyoruz. Parkta leoparlar, Sloth Bear dedikleri ayılar, filler, maymunlar, bufalolar, timsahlar, karacalar, yılanlar, kısacası bir ormanda var olabileceklerin hemen hemen hepsi var ve biz üstü açık bir jeep ve safarimizi yöneten bir çocuk ile Yala Parktayız. Kısacası bu aktivite Allah akıl fikir versin türünden bir aktivite ama heyecan verici bir şey benim için. İlk safarim.
Giriş kapısında gerekli ödemeleri yaptıktan sonra sıcak, toz ve yol olmayan yollarda, lunaparkta bindiğim bugi bugi leri hatırlatan yolculuğumuz başladı. Amaç öncelikle Leopar ve ayı ile karşılaşabilmek, karşılaşınca ne olur? Bilemeyiz? Ne akıl ama dimi!

Sabahın köründe yollara koyulduk, zira yaban hayvanlar yemek için, su için yakınlarımıza gelebilirler umudu ile su kenarlarında dolanıp duruyoruz. Arada bir, hem jeepi kullanıp hem de bize gösterdiğinde bile zor görebildiğimiz yaban hayata bizi şahit eden çocuk safaricimize saygı duymaya başladık valla.

Umutlarımızın tükendiği öğle saatlerinde bir kayalığın tepesinde bütün haşmeti ile duran Leoparı gördüğümüzde soluğumuz kesildi. O da bizi gördü ve kükreye kükreye aşağılara çok yakınımıza belki de 50 metre ötemize kadar geldi, alçılardan görünmüyordu ama muhtemelen o bizi görüyordu. İşte bu adrenalin bambaşka bir şey. Aklınızdan binbir türlü şey geçiyor, şimdi atlayacak üzerimize de kime atlayacak, atladığında birimizi parçalarken diğerlerimiz ne yapacak? Hiççç! Elimizde bir sopa bile yok o derece yani. Safarici çocuk jeepi stop ettirmiş ilk kayalıklarda gördüğümüzde, kısacası topukla kaçalım bile zor bir ihtimal, zaten arada stop ediyor jeep ve bir kerede basmıyor marş, kısacası bu külüstür hareket edemeden biz leoparın maması oluruz o kesin.  Neyse son görüşümüz olan kükreye kükreye yanımıza inişi dışında bir vukuatımız olmadan ve Allahtan bir daha çok yakında görmeden hareket ettik. Ama biz orada iken bütün safarici ekipler geldi yanımıza, zira bu safaride herkes leopar arıyor, belasını arar gibi.

Arada kısa bir mola sonrası yeniden bu sefer meşhur ayıyı ararken bir çok vahşi yaşam ile karşılaştık, fotoğraflar çektik.

Sonunda yine safarici çocuğumuzun uygun gördüğü ve güvenli bölge diye öğle yemeği yiyeceğimiz vahşi yaşamın kıyısında öğle yemeğimizi yiyip dinlendik.

Yeniden yollara koyulup bu sefer akşamüzeri yeniden su kenarlarına inebilirler umudu ile dolandık durduk, ama ne ayı ne leopar rastlamadan, hatta artık rastlamasak da olur yeter gari diyerek akşamı bulduk. Bitik.

Yala National Par Safari maceramızı sonlandırdığımız gün batımı sonrası yaşı küçük ama safari ustası rehberimiz ile vedalaştık.

Toz toprak içerisinde yeni otelimize gelip duş alıp temizlendikten sonra bir önceki gün macerasını yaşamamak için otelde yemek yedik ve yatıp bir güzel uyuduk.

Sabah erken kalkıp Bentota’ya okyanusun kıyısında medeni bir tatil köyü tatili yapıp bu dayak yemiş kadar yorgun bedenlerimizi dinlendireceğiz. Yani ohhh valla.